IM-ACES: ERVAREN VAKMENSEN
Het idee voor IM-Aces ontstond toen Jaap Snip en Ronald Hunslip voor zaken in Azië waren. Ze kwamen daar in contact met de gepensioneerde Henny Jenner die zijn kennis en kunde nog dagelijks inzette als voorzitter van de China Desk. “Toen viel het kwartje”, zo memoreert Snip. In rapporten viel te lezen over het groeiende tekort aan technische specialisten, maar aan de behoefte kon voldaan worden als er gevist werd in een andere vijver. Zo realiseerde het duo zich.
Onder gepensioneerden zijn er namelijk voldoende specialisten te vinden die wel aan het werk willen, maar vanwege hun leeftijd over het hoofd worden gezien. “Er heerst in Nederland een bepaald stigma op gepensioneerden. Dus als bedrijven een behoefte hebben aan iemand met een bepaald specialisme, dan denken ze niet eerst aan iemand die met pensioen is. Als je in Nederland met pensioen gaat dan tel je vaak niet meer mee. In het buitenland ken je dat niet. Daar wordt er juist naar ouderen geluisterd, omdat ze kennis en kunde hebben.”
Duurzaam omgaan met kennis
De behoefte aan specialisten aan de ene kant en de volgens Snip en Hunslip onterechte stigmatisering van gepensioneerden aan de andere kant, inspireerde het duo tot de oprichting van IM-Aces. Bij het ingenieursbureau koppelen ze bedrijven die behoefte hebben aan kennis op het gebied van de technische industrie aan gepensioneerden die werkzaam zijn geweest binnen dat vakgebied.
Het gaat daarbij veelal om startups en MKB’ers die industriële producten maken of ontwikkelingen (door)maken, maar die niet het vermogen hebben om te investeren in een vaste specialist of bedrijven die tijdelijk een specialist nodig hebben. Via het ingenieursbureau hebben ze toegang tot de kennis van specialisten van bijvoorbeeld Philips, Océ of chemieconcern DSM. En toevallig zijn de meeste van die deskundigen gepensioneerd.
“Onze experts komen van de multinationals vandaan en we zetten ze nu in bij de toeleveranciers van die multinationals.” Het gaat daarbij om “alle experts die in voorbrenginsketen actief zijn geweest”. Van werktuigbouwkundigen tot projectleiders en zelfs marketeers. Volgens Snip is die manier van werken ook een vorm van duurzaamheid. “Bedrijven hebben jarenlang geld geïnvesteerd in de kennis en kunde van deze mensen”, door er gebruik van te blijven maken gaat die investering niet verloren.
Innovatie “brainfunden” met senioren
“Het is een hele andere manier van werken met mensen”, vervolgt Snip. “Deze mensen hoeven niet meer te werken. Ze hebben hun schaapjes op het droge, dus ze doen alleen nog maar dingen die ze leuk vinden. Daardoor kunnen we meerdere verdienmodellen toepassen.
We kunnen gepensioneerden inzetten voor problemen en dan werken met een uurtarief, maar we kunnen ook de ontwikkeling voor een bedrijf doen en dat er pas (volledige) betaling plaatsvindt op het moment dat ere een integraal werkend en industrialiseerbaar prototype is opgeleverd. Dat kun je no cure no pay noemen, maar wij noemen het Brainfunding.”
Het is een eigen variant van het inmiddels alom bekende crowdfunding. Een bedrijf kan een probleem voorleggen aan de IM-Aces gepensioneerden en zij besluiten vervolgens of ze hun kennis en energie investeren in de oplossing van een probleem. Dus er wordt niet zoals bij crowdfunding geïnvesteerd met geld, maar met kennis.
Eigen innovaties
Volgens Snip kiezen de gepensioneerden er alleen voor om iets te “brainfunden” als zij ook van het succes een bepaald project overtuigd zijn. “We kunnen op die manier een normaal gesproken financieel risicovol traject voor een bedrijf op een laagdrempelige manier aanbieden. Een bedrijf betaalt alleen de overheadkosten en pas als onze oplossing ook werkt, dan betalen ze de rest van de kosten. Dus op het moment dat het prototype er is, dan worden de gemaakte uren uitbetaald. Dat is natuurlijk heel interessant voor bijvoorbeeld startups. Ze kunnen daardoor namelijk een deel van het risico ondervangen.”
Want zo vervolgt Snip: “Omdat innovatie risicovol is, wordt het nu gewoon vaak niet door bedrijven gedaan. Maar op de lange termijn heb je innovatie nodig om te overleven. Dus als je die innovatie laagdrempelig voor een bedrijf kunt uitvoeren, dan kun je ze ook iets voor de lange termijn verzekeren.”
“We zijn bezig op die manier ook bezig om een aantal eigen innovaties uit te voeren”, vervolgt Snip. “Zo hebben we een expert die een amandelplantage heeft in Spanje. Hij vertelde dat er een enorme toename is van de notenconsumptie en dat er bij boeren een behoefte is om die noten zelf te kraken. Dus passen we de kennis van de experts toe op de vraag of we een goedkoop en betrouwbaar apparaatje voor notenboeren kunnen ontwikkelen. De experts die het project van de amandelnotenkraker willen brainfunden zijn daarover gaan brainstormen. Daar zijn een aantal concepten uitgekomen waar we mee aan de slag zijn gegaan. Inmiddels zijn wel al met het tweede prototype bezig. Dat klinkt ideologisch, maar er zit ook een goed verdienmodel achter. Alleen al in Spanje zijn er tienduizend amandelplantages.
Er zijn meer van dat soort ideeën, want als je altijd voor een baas hebt gewerkt dan zijn sommige van je ideeën toegepast, maar met anderen heb je niets kunnen doen. Wij proberen de levensvatbare ideeën van onze gepensioneerden eruit te halen en daar vorm aan te geven. We verwachten dan ook dat er nog veel meer van gaat komen.”
Het zijn allemaal gepassioneerde mensen, maar hun motivaties zijn verschillend. Zo hebben we een aantal senioren die hun hele leven workaholics zijn geweest dan gaan ze met pensioen en dan houdt hun werk opeens op, maar dat willen ze niet. We hebben ook een aantal senioren die na een aantal weken boodschappen doen en naar kaartclubjes te zijn geweest dachten: ik wil meer. En we hebben senioren die nog wat voor de wereld willen beteken, een aantal specialisten die fit willen blijven en een aantal experts die betaald werk hebben om leuke dingetjes te doen.”
“De mensen die bij ons solliciteren zijn dus echt mensen die willen werken”
“De mensen die bij ons solliciteren zijn dus echt mensen die willen werken”, vervolgt Snip, “en op het moment dat je wil werken en je bent intrinsiek gemotiveerd, dan maakt het niet hoe oud je bent. Bij andere bedrijven wordt er vaak gekeken naar wat iemand niet kan en als iemand teveel dingen heeft die hij niet (meer) kan, dan neem je die persoon niet aan. Maar wij kijken naar wat iemand wel kan.
Als wij ouderen zien vinden we het interessant om te horen wat iemand heeft meegemaakt. Zijn wijze lessen te horen. We waarderen mensen om wat ze zijn, wat ze doen en wat ze kunnen. Wij selecteren niet op leeftijd. We hebben een 82-jarige in dienst die misschien wel langzaam loopt, maar die in één keer de vinger op de zere plek legt. Die kijkt naar een apparaat waar anderen al jaren mee bezig zijn en binnen een paar weken heeft hij door hoe het werkt. Als je goed naar zo iemand luistert dan kun je daar als bedrijf je voordeel mee doen en zo zijn er meer van die mensen.”
Senioren en innovatie?
Innovatie en gepensioneerden lijken twee tegenpolen. Worden 65-plussers tenslotte niet altijd geportretteerd als onhandig met smartphones en andere ontwikkelingen? “Vooroordelen zijn er om weggenomen te worden”, reageert Snip, “we hebben een aantal specialisten die er heel goed in zijn. Eén van onze experts heeft via de computer iets aangepast in de techniek rondom zijn zonnepanelen, waardoor hij dingen kan meten die het bedrijf van de zonnepanelen zelf nog niet eens kan meten. Maar we werken bij IMAces met combi’s om tot totaaloplossingen te komen, dat betekent dat we in sommige gevallen gepensioneerden op een opdracht zetten samen met jonkies die net van de universiteit komen.” Die combinatie van jeugdig enthousiasme en ervaring is volgens Snip belangrijk, want met alleen senioren red je het niet en met alleen net-afgestudeerden ook niet.
Lees ook
Download het gratis ebook
Wat kan jouw organisatie leren van de kenmerken van verschillende generaties? Ontdek de kracht van de generation journey: download het gratis ebook met alle informatie.