Die benaderwijze wordt steeds meer overgenomen, zo constateert Van der Kolk. “Je ziet veel meer programma’s en initiatieven rondom ouderen draaien.” Waar bedrijven en bekende Nederlanders eerst wegbleven van de doelgroep, lijkt dat te veranderen. Dat komt ook doordat de filosofie – die de keuze voor 50-minners motiveerde - in beweging is. “Een idee wat je vaak tegenkwam is dat de jeugd de toekomst had. Dat idee kwam natuurlijk voort uit het feit vroeger de groep Nederlanders onder de vijftig veel groter was en dat daar dus alle kansen lagen op marketinggebied.

Tegenwoordig is de groep boven de vijftig veel groter. Ik denk dus dat men zich steeds meer realiseert dat je jeugd misschien wel de toekomst heeft, maar dat er op dit moment meer ouderen zijn en daar kan je ook veel mee.” Opvallend is daarin dat er steeds meer initiatieven zijn waarbij beide doelgroepen worden gecombineerd. Zo zijn er verzorgingstehuizen waarbij jongeren en ouderen onder één dak wonen, maakten ouderen in Enschede deze zomer cocktails voor de nieuwe lichting studenten en was er op een Utrechts studentenfestival een bingo in samenwerking met het verzorgingstehuis om de hoek.

“Wij denken dat die verbondenheid tussen jong en oud iets normaals zou moeten zijn”, reageert Van der Kolk, “omdat ze elkaar heel mooi kunnen aanvullen. De jongeren helpen de ouderen om erbij te blijven en de ouderen kunnen ervaring doorgeven aan de jongeren. Ouderen hebben alles al tien keer meegemaakt waarom zou je daar niet naar luisteren?

We zien bijvoorbeeld dat er belangstelling is vanuit basisscholen om iets met ouderen te doen. Want wie kan er nou beter iets over de geschiedenis vertellen dan een oudere? En als je dan toch de schoolmusical opvoert, waarom zou je hem dan niet nog een keertje extra uitvoeren in een zorginstelling in de buurt? Of waarom zou je ouderen niet uitnodigen voor het paasontbijt? Het is hoopgevend dat men zich realiseert dat het niet zo is dat je op je 65ste een verzorgingstehuis ingaat en dat het leven dan klaar is.”

Van der Kolk vermoedt dat een televisieprogramma zoals dat van Geer en Goor heeft bijgedragen aan die ontwikkeling, omdat in de serie taboes doorbroken zijn. Van der Kolk verwacht daarom meer initiatieven te zien waarbij jong en oud elkaar ontmoeten. “Wij zijn er al erg lang mee bezig, maar we verwachten dat het in de toekomst zal groeien.”

Effect eerste keer televisie heeft “verrast”

“Het was voor ons wel de eerste keer om mee te werken aan een televisieprogramma”, vervolgt Van der Kolk. “Dat bracht een gezonde spanning met zich mee, want Gerard Joling en Gordon zijn heren die onomwonden uitspraken doen. Ze zoeken de grenzen op in de manier waarop zij humor bedrijven. Sinds het begin van de televisieserie van Gerard Joling en Gordon hebben meer dan 15.000 mensen zich aangemeld als vrijwilliger bij het Ouderenfonds. Er zal geen vrijwilligerscentrale in Nederland zijn die niet ook het Geer en Goor-effect heeft gemerkt. Met het televisieprogramma is er een hele nieuwe doelgroep van vrijwilligers aangeboord, namelijk de groep jongeren die best wel een keer iets willen doen.

Er was wel vraag naar nieuwe vrijwilligers, maar we hebben alle zeilen bij moeten zetten om deze aantallen aan vrijwilligers te verwerken. Het is gelukt om iedereen binnen een maand in contact te brengen met lokale zorginstellingen. Achteraf is misschien makkelijk te zeggen dat het effect viel te verwachten, maar het was een verrassing voor ons. Het programma heeft het Ouderenfonds op de kaart gezet en ook het maatschappelijke probleem van eenzaamheid onder ouderen.”